Wspomnienia to część dotycząca historii 19 Pułku Ułanów przedstawiona ich własnymi słowami. Przedstawiamy tu wspomnienia oficerów, podoficerów oraz ułanów. Zbieramy materiały do prezentacji ich wspomnień z różnych dostępnych źródeł. Jeśli i Ty, Internauto, masz jakieś materiały, prosimy podziel się nimi z nami. Chętnie je udostępnimy i przedstawimy losy Twojego, przodka, członka rodziny, krewnego, znajomego czy osoby, na której wspomnienie natrafiłeś. Naszym zdaniem to są zawsze najciekawsze historie, opowiedziane przez świadków zdarzeń, uczestników nie tylko walk, ale i życia codziennego w czasie pokoju. Poniżej pierwsze z odnalezionych wspomnień:
Wspomnienie wachmistrza Franciszka Korczyńskiego:
WSPOMNIENIE O STARSZYM WACHMISTRZU ANTONIM KRZYWINIE
Ułan Wołyński nr 38. Rok 2009
WSPOMNIENIE O STARSZYM WACHMISTRZU ANTONIM KRZYWINIE
Włodzimierz Krzywina
WSPOMNIENIE O STARSZYM WACHMISTRZU ANTONIM KRZYWINIE
Włodzimierz Krzywina
WSPOMNIENIE O STARSZYM WACHMISTRZU ANTONIM KRZYWINIE
Postaram się napisać, co pozostało mi w pamięci jako ucznia Gimnazjum Nr 705 im. Marii Konopnickiej położonym na malowniczym wzgórzu w mieście Ostróg nad Horyniem. Mój ojciec Antoni Krzywina urodził się 7 stycznia 1901 roku w Pogórzu na ziemi chełmskiej.
Jako młodzieniec znalazł się w Rosji, wywieziony jak wielu innych ludzi. Jednak los uśmiechnął się, po wielu tarapatach dostał się do szkoły średniej, później wyższej. W czasie pobierania wiedzy związał się z ruchem oporu przeciw zaborcy.
Wstąpił ,jako ochotnik do Szturmowego Szwadronu rtm. Feliksa Jaworskiego. Brał czynny udział w wielu potyczkach.
W sierpniu 1920 roku walczył pod Skrzeszewem i Frankopolem. Po odzyskaniu niepodległości służył w 19 Pułku Ułanów Wołyńskich im. gen. Edmunda Różyckiego, którego stałym garnizonem zostało miasto Ostróg nad Horyniem. Stacjonował tam również 11 Baon Korpusu Ochrony Pogranicza. Ojciec mój z posiadanym zasobem wiedzy został skierowany do sztabu pułku. Pracował tam do ogłoszenia mobilizacji w sierpniu 1939 roku. Po uzupełnieniu stanów osobowych 19 Pułk Ułanów Wołyńskich w składzie Wołyńskiej Brygady Kawalerii w Armii Łódź wyruszył na front.
W wojnie, jaką rozpoczął Hitler w 1939 roku 19 Pułk Ułanów prowadził działania w rejonie Mokra – Miedzno – Ostrowy. W walkach tych bronił wyznaczonego odcinka, zniszczył sporo sprzętu wojskowego nieprzyjaciela, tym samym niemieckie jednostki pancerne musiały wycofywać się, opóźniało to dalsze ataki wroga. Za waleczność i poświęcenie 19 Pułk Ułanów został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. Zostało odznaczonych wielu żołnierzy Podoficerów o oficerów/ brak wiadomości o ojcu/*
W okresie całej służby wojskowej ojciec został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem za wojnę 1919-1920, Medalem Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości.
Pod koniec października 1939 roku powrócił na Wołyń. Włączył się do pracy konspiracyjnej w Związku Walki Zbrojnej następnie Armii Krajowej. Po pewnym czasie przez zielona granicę wrócił w rodzinne strony z małżonką(informacja mojej mamy).
Po zakończeniu II Wojny Światowej pracował, jako kierownik Domu Starców w Samoklęskach i w Różanem. Sterany wojną i schorowany umarł 21 lutego 1966 roku w szpitalu w Tarnogrodzie. Pochowany został w grobowcu rodzinnym w Kamionce koło Lubartowa. Cześć jego pamięci.
Po powrocie z robót przymusowych w Bauzug Munster West 2101 ukończyłem studia na Uniwersytecie Łódzkim.
Lubartów 08.08.2007 r.
Jako młodzieniec znalazł się w Rosji, wywieziony jak wielu innych ludzi. Jednak los uśmiechnął się, po wielu tarapatach dostał się do szkoły średniej, później wyższej. W czasie pobierania wiedzy związał się z ruchem oporu przeciw zaborcy.
Wstąpił ,jako ochotnik do Szturmowego Szwadronu rtm. Feliksa Jaworskiego. Brał czynny udział w wielu potyczkach.
W sierpniu 1920 roku walczył pod Skrzeszewem i Frankopolem. Po odzyskaniu niepodległości służył w 19 Pułku Ułanów Wołyńskich im. gen. Edmunda Różyckiego, którego stałym garnizonem zostało miasto Ostróg nad Horyniem. Stacjonował tam również 11 Baon Korpusu Ochrony Pogranicza. Ojciec mój z posiadanym zasobem wiedzy został skierowany do sztabu pułku. Pracował tam do ogłoszenia mobilizacji w sierpniu 1939 roku. Po uzupełnieniu stanów osobowych 19 Pułk Ułanów Wołyńskich w składzie Wołyńskiej Brygady Kawalerii w Armii Łódź wyruszył na front.
W wojnie, jaką rozpoczął Hitler w 1939 roku 19 Pułk Ułanów prowadził działania w rejonie Mokra – Miedzno – Ostrowy. W walkach tych bronił wyznaczonego odcinka, zniszczył sporo sprzętu wojskowego nieprzyjaciela, tym samym niemieckie jednostki pancerne musiały wycofywać się, opóźniało to dalsze ataki wroga. Za waleczność i poświęcenie 19 Pułk Ułanów został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. Zostało odznaczonych wielu żołnierzy Podoficerów o oficerów/ brak wiadomości o ojcu/*
W okresie całej służby wojskowej ojciec został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem za wojnę 1919-1920, Medalem Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości.
Pod koniec października 1939 roku powrócił na Wołyń. Włączył się do pracy konspiracyjnej w Związku Walki Zbrojnej następnie Armii Krajowej. Po pewnym czasie przez zielona granicę wrócił w rodzinne strony z małżonką(informacja mojej mamy).
Po zakończeniu II Wojny Światowej pracował, jako kierownik Domu Starców w Samoklęskach i w Różanem. Sterany wojną i schorowany umarł 21 lutego 1966 roku w szpitalu w Tarnogrodzie. Pochowany został w grobowcu rodzinnym w Kamionce koło Lubartowa. Cześć jego pamięci.
Po powrocie z robót przymusowych w Bauzug Munster West 2101 ukończyłem studia na Uniwersytecie Łódzkim.
Lubartów 08.08.2007 r.
Powrót na stronę główną:https://19pulkulanow.opole.pl/